در این قسمت، نکاتی را در رابطه با نحوه صحیح آموزش زبان به کودک بیان می کنیم.البته اگر هنوز زبان مورد نظر خودتون رو برای آموزش به فرزندتون انتخاب نکردید.
والدینی که به دنبال آموزش زبان به فرزندانشان هستند باید بدانند که در ابتدای آموزش زبان دوم، کودک تا مدتی از زبان مادری استفاده می کند. هم چنین کودکی که اولین بار به سراغ زبان دوم می رود، در مدتی بین چند هفته تا چند ماه، وارد فاز “خاموشی” یا “غیرشفاهی” می شود که در این مدت ذهن خود را مشغول درک زبان جدید می سازد. این مدت برای کودکانی که از سن کمتر شروع به یادگیری زبان کرده اند، بیشتر است. در این مدت کودک از اصطلاحات کمتری از زبان دوم استفاده می کند و بیشتر با زبان ایما و اشاره مفهوم را می رساند.
استفاده از جملات حفظی یا تقلیدی
در اوایل کودک از جملات کوتاه و تقلیدی و یا برچسب های تک کلمه ای یا جملات حفظی مانند “ نمیدونم ” یا “ این چیه؟ ” استفاده می کند. این جملات، جملاتی هستند که او در جایی آن ها را شنیده و حفظ کرده است و از واژگان خود کودک ساخته نشده اند.
کم کم کودک، جملات خودش را که حفظی نیستند، می سازد. این جملات، از واژگانی است که کودک یاد گرفته است. در ابتدا کودک از یک فرمول برای ساختن این جملات، استفاده می کند و کلمات یاد گرفته شده را در یک جمله ی معمولی مثل ” من … می خواهم ” و … می گذارد.
روان شدن زبان
در نهایت کودک در زبان دوم روان می شود و تند تند جملاتی را می سازد که دارای خطاهای گرامری فراوان است. این خطا ها ناشی از ندانستن قواعد گرامری است و یا ممکن است ناشی از تأثیر زبان اول باشد. ولی اکثر خطاها، همانند خطاهایی است که کودکان تک زبانه در موقع یادگیری زبان، آن ها را انجام می دهند.
نکاتی در آموزش زبان به کودک
رعایت نکاتی در هنگام آموزش زبان به کودک، موجب بهبود یادگیری او می شود.
سخن آخر
یادگیری زبان در هر سنی امکان پذیر است. اما کودکان با شجاعت بیشتری نسبت به بزرگسالان، از یک زبان جدید استفاده می کنند و باکی از تلفظ ناصحیح کلمات ندارند. این موارد به علاوه ی نکاتی که در این مقاله گفته شد، بیانگر این است که یادگیری زبان دوم، در سنین کودکی بهتر است و بهترین سن کودکی، برای آموزش زبان، همان ۱۰ – ۱۱ سالگی است. امیدواریم مطالب این مقاله، مفید واقع شده باشد.
دیدگاهتان را بنویسید